Na de Eerste Wereldoorlog zocht Duitsland naar manieren om de economie en werkgelegenheid in de Eifel-regio te stimuleren.
Het idee ontstond om een internationaal racecircuit te bouwen dat tevens gebruikt kon worden voor automobieltesten,
waardoor Duitse autofabrikanten zoals Mercedes-Benz, Auto Union en BMW een modern testterrein zouden krijgen.
De opbouw is gestart in 1925 en is ontworpen door Gustav Eichler.
Ongeveer een 3.000 arbeiders hebben hierbij meegewerkt en het hele project heeft ongeveer een 14miljoen reichsmarken gekost.
het circuit bestond toen uit de volgende stukken.
Het circuit was al snel het moeilijkste circuit ter wereld genoemd vanwege de lengte, een hoogteverschil van 300m en een totaal van wel 170 bochten.
Tijdens wereldoorlog 2 werd de ring gebruikt voor het testen van nieuwe voertuigen voor de oorlog.
Ergens deze testen geraakte het terein in verval maar bleef grotendeels wel intact.
Vanaf 1947 keerden races terug, inclusief de Duitse Grand Prix.
De Nürburgring werd wereldwijd erkend als hét ultieme circuit voor coureurs die hun vaardigheden wilden bewijzen.
Door de evolutie in snelheid van de wagens kreeg de Nurburgring het moeilijk met zijn veiligheid.
de gevaarlijke onderdelen van dit circuit zijn:
tijdens de duitse grand-prix in 1976 kreeg niki lauda een zware crash in bergwerk, waardoor formulle 1 gestopt is met de nordschleife te gebruiken.
Dit heeft tevens ervoor gezorgd dat ze de Südschleife weg hebben gewerkt en een nieuw formulle 1 circuit hebben aangelegd genaamd:
GP-strecke
Tussen 1979 en 1984 is de aanleg van het GP-strecke gedaan.
Dit circuit is als opvolger van de Südschleife zodat formulle 1 terug kon georganiseert worden.
Het GP-circuit is een vele breder circuit met grotere uitloopstroken, nieuwe en modern pitstopcomplex en een stadionachtige sfeer met zijn grote tribunes.